fərz

is. <ər.>

1. Güman, təxmin, ehtimal; bir şeyi var və ya yox sayma. Fərz edək (ki). . . – tutaq ki. . . Belə fərz edək ki, indi ramazan daxil oldu. C. M.. Fərz etmək – güman etmək, ehtimal etmək, təxmin etmək, hesab etmək. Mən belə fərz edirəm ki. . . – Bir dəqiqəliyə belə fərz eləyək ki, Midhət . . günahkardır və ona verilən ağır cəza da ədalətlidir. M. Hüs.. Fərz olunmaq – güman edilmək, ehtimal edilmək, təxmin edilmək, niyyətdə tutulmaq.

2. Vacib, zəruri, daha artıq lazım (vacib) olan şey. Ey insanlar, fərz deyilmi bizlərə; Rəhm eyləmək, əl tutmaq acizlərə? A. S.. Fərz olmaq – vacib olmaq, zəruri olmaq, lazım olmaq. Hələ ki müqərrər oldu getmək; Fərz oldu bu sirri zahir etmək. F..